Velika Zvezdina pobjeda i plasman u grupnu fazu Lige šampiona izrodila je istog takvog i trenera i liku i djelu Vladana Milojevića kojeg mnogi, već sada, upoređuju sa nenadmašnim “velikim Miljanom Miljanićem”.
Nakon što je žrijeb odlučio da Crvena zvezda igra u grupi C Lige šampiona zajedno sa Pari Sen Žermenom, Napolijem i Liverpulom, sve češće, u analizama, pominje se Miljan Miljanić, jedan od najvećih trenera na balkanskom prostoru, koji je u Crvenoj zvezdi kao igrač i fudbalski stručnjak, od pionirskog do seniorskog tima, proveo gotovo 30 godina.
Bio je jedan od najuspešnijih trenera crveno-bijelih u njihovoj istoriji. Mlađi fudbalski svijet manje ga poznaje kao na planeti znanog i priznatog stručnjaka, dokazanog i na klupi Real Madrida, možda tek kao fudbalskog radnika koji je bio doživotni počasni predsjednik Fudbalskog saveza Srbije. FIFA ga je uvrstila među 50 najvećih stručnjaka planete u 20. vijeku.
U svojoj knjizi “Miljan, ljudi i vrijeme” koja je prevedena na engleski, španski i japanski jezik, Miljana Miljanića sam predstavio ovako:
“…Čovjek fudbala i građanin svijeta, znao je svih dugih godina da igra njegovog života ne može da riješi probleme ove planete, ni ekonomske ni političke, ali isto tako da je mnogo ljepše na toj nemirnoj planeti uz igru kojoj je on poklonio cijelog sebe. Bio je gvozdeni strateg i zaneseni maštar, uvijek zagledan u budućnost, a zbog životnih okolnosti i filozof i pragmatik. Granicu odanosti fudbala nikad nije tražio i služio mu je bez ostatka. Mirio je suprotnosti, od vizionara do praktičara, i nikad se nije umorio od davanja fudbalu. Uvijek je poštovao sebe i uvažavao druge. 
Bio je uspravan kad je god trebalo, i kosmopolita, svojom voljom. Osim Zvezde i Reala, treći klub u njegovom srcu ne postoji. Profesionalizam i maksimalan rad bezgranično je poštovao. Predvodio je, kao selektor i predsjednik, reprezentacije FNRJ (mladu), te SFRJ, SRJ, SiCG i Srbiju, maltene ista zemlja, a različiti svjetovi. 
Rano je shvatio da je vjera i nevejra mnogo, ali samo jedan moral.
Bio je jedan i jedini!”
Posebno mjesto u mojoj knjizi imaju i dva susreta protiv Liverpula u Kupu šampiona:
“…Ispunio je svoju sudbinu… Sve se odigralo u trenu… 
Kad god stane pred ogledalo fudbalske istine, uvijek mu je najljijepša slika sa dve nezaboravne utakmice protiv Liverpula, pogotovo ona u Liverpulu… Uz riječi:
-Sve što je najljepše u fudbalu Zvezda je tada pokazala, sve što sam kao trener radio, na tim utakmicama pretvoreno je u stvarnost…”
Miljan je bar deset puta pominjao utakmice protiv Liverpula. Onako škrt u komplimentima i hvalospjevima, tada nije mogao da odoli, a da ne kaže da je na obje utakmice protiv Liverpula prikazano fudbalsko savršenstvo, da je Zvezda tada demonstrirala da fudbal u svom savršenstvu i svojoj ljepoti ima i granicu do koje se može stići. Da su tada crveno-bijeli i u Beogradu i u Liverpulu dodirnuli tu granicu, svaki od pojedinaca na terenu, a pogotovo kao ekipa…
Isti trenerski fudbalski put želim i Vladanu Milojeviću, jedino da ga mimoiđu balkanske zloradosti i pakosti koje su pratile vanserijsko fudbalsko stvaralaštvo Miljana Miljanića. 
Miljan Miljanić rođen je 4. maja 1930. godine u Bitolju, preminuo je 13. januara 2012. u Beogradu, a na njegov posljednji ispraćaj okupila se gotovo fudbalska Evropa i cijela nekadašnja Jugoslavija, bez obzira što te zemlje više nije bilo. Za fudbalsko stvaralaštvo dobio je najveće odlikovanje FIFA, a nikad nije prežalio što ona njegova ekipa iz sedamdesetih godina minulog vijeka na čelu sa Draganom Džajićem, nije stigla na krov Evrope, a nedostajalo joj je tako malo, dovoljno se samo prisjetiti one dvije utakmice protiv Panatinaikosa u Beogradu i u Atini.
Bez obzira na sve to Miljan Miljanić ostao je simbol Crvene zvezde, Real Madrida i jugoslovenskog fudbala, koliko kao fudbalski stvaralac, toliko i kao čovjek koji nikada nijednu ružnu riječ nije izgovorio o fudbalskoj igri i svemu što je prati.