Mijat Gaćinović prima medalju

Pre sedam godina, tačnije 24. maja 2009. godine, pratio sam Male olimpijske igre. Na Palama, u dvorani Olimp, igra se završni turnir Osnovnih i Srednjih škola u fudbalu. Kao i na svakom takvom takmičenju, bilo je jako uzbudljivo. Ulagali su i poslednje atome snage mali fudbaleri, ali i oni nešto stariji, da se stigne do pobede.

Tada su u kategoriji osnovnih škola dominirala dva klinca. Oba su dolazila iz Osnovne škole Vuk Stefanović Karadžić iz Trebinja. Bili su to Dejan Popović i Mijat Gaćinović. Njima uz rame, bio je i golman tima sa Pala, Sava Karavdija.

Ipak, se za nijansu od svih, izdvajao se Mijat. Bio je... onako sitan... sa dužom kosom, i trakom oko glave - prava zvijezda. Svi su na Palama navijali za njega. Postigao je gol u zadnjoj sekundi, protiv vršnjaka iz Banjaluke,a u finalu su Trebinjci bili bolji od Paljanja. Pucali su se penali i pehar je otišao u Trebinje.

Po završetku polufinalnog meča, prišao sam mu, a on mi je, onako dječaki, sa osmijeh, rekao: Ja sam Vladov!!!

Stavio mi je do znanja da je sin Vlade Gaćinovića, mog druga iz Leotara i Trebinja. Dječački iskreno, pričao mi je kako je bio u Kampu Benfike, da obožava fudbal, da će u Vojvodinu jer su ga tražili...

Danas su me te fotografije vratile, dakle osam godina unazad...Tada je on bio „Vladov sin“,a danas je Vlado – „Mijatov tata...“

Ostale sike možete pogledati na ovom LINKU.