U vremenu kada sve se ono dobro i pozitivno brzo utopi u poplavi i najezdi lošeg i negativnog, odavno jedan gest, vest i novi početak nisu poslali toliko ohrabrujućih i optimističkih vibracija.

Moderna i evropska prezentacija Fudbalskog kluba Kozara koji živi koliko i sloboda posle Drugog svetskog rata, a bila je na proveri, ta ista sloboda, izvojevana između ostalog i na istoimenoj legendarnoj, herojskoj planini, devedesetih godina prošlog veka, najavila je jedan novi i uspešan početak. Mnogo je parametara da će se fudbal u grad na Savi vratiti na veliku scenu, sa protagonistima koji su dostojni crveno-belog grba i njegove istorije protkane kroz sve balkanske turbulencije, u kojima ispašta i fudbal.

Novi Upravni odbor predvođen manastirski smirenim, racionalno poslovnim i životno objektivnim Milenkom Pavlovićem Milerom, čiji retki osmeh govori mnogo za sve, uz podršku načelnika Opštine Gradiška, koja se konačno probudila iz sportskog sna, Zorana Adžića garancija su da će se FK Kozara vratiti tamo gde mu, po svemu, i pripada mesto, među vodeće klubove u srpskom entitetu “Dejtonske zemlje”. Na sve to, kao glavni adut u ispravljanju posrnulog fudbalskog diva, dolazi i ime mladog trenera Vuleta Trivunovića, koji će u tademu sa direktorom Sinišom Đurićem biti zadužen za takmičarski resor. Posle skoro deceniju ipo nekadašnjim saigračima u dresu banjalučkog Borca putevi se ponovo ukrštaju, ne na terenu već u administraciji jednog kolektiva čiji ugled i renome treba da posluže u povratku poljuljanog imidža i izostalog sportskog rezultata.

Kozara nije samo gradiški fudbalski sinonim, niti ove regije koju nazivamo Krajinom, ona je zaštitni znak Republike Srpske, njenog Saveza, novog vremena nastalog posle velikog iskušenja. Jer, Kozarina uloga je istorijska, ne samo kao planine u antifašističkoj borbi i u opstajanju naroda na ovim prostorima, već i ona fudbalska, kada lopta ni u najtežim trenucima nije prestala da se kotrlja, uprkos mecima, granatama i gašenju mnogih mladih života.

Ratne 1994. godine gradiški crveno-beli ispisali su najlepšu stranicu svoje klupske istorije ušavši u nju kao prvi klub koji je osvojio najstarije takmičenje na tlu današnje zemlje dva entiteta i tri naroda – Kup Republike Srpske. U finalu na banjalučkom Gradskom stadionu, povodom Vidovdana, Krsne slave Vojske Republike Srpske, posle velike borbe, tek nakon izvođenja jedanaesteraca, savladana je dobojska Sloga.

Nakon tog uspeha koji ni danas, posle više od dve decenije, ne bledi Kozara je osvajala još trofeja, ali nijedan nije bleštaviji od onog iz pomenute godine. U tom timu jedan od najperspektivnijih igrača gradiškog kluba bio je upravo Siniša Đurić, a junak golman Dragan Skakić. Generacija za večnost!

Zato buđenje, ili novi početak, kako god, Fudbalskog kluba Kozara obradovaće sve one iskrene poštovaoce. Gradiška kao jak fudbalski centar potrebna je Republici Srpskoj. Kozara je opšti interes, čuvar naše istorije i identiteta!Piše: Slavko BASARA