Fudbalske repezentacije polako se počinju okupljati i pripremati za Svjetsko prvenstvo u Rusiji, a vrijeme je da se kratko podsjetimo najvažnijih stvari iz istorije ovog takmičenja.

Foto: twitter.com

I dok će sada ekipe nekoliko dana prije prvenstva doći u svoje baze u Rusiji, te davne 1930. godine selekcije su putovale veoma dugo. Poznato je da je reprezentacija Jugoslavija putovala poštanskim brodom, a predsjednik Svjetske fudbalske federacije (FIFA), Žil Rime i pehar namjenjen pobjedniku su bili zajedno na brodu sa Belgijancima. Na samom prvenstvo su trijumfovali domaći pobjedivši Argentinu sa 4:2 pred 93.000 gledalaca. Četiri godine kasnije  Italija je bila domaćin i pored toga je morala igrati kvalifikacije, a Urugvajci su odbili da nastupe na šampionatu, jer su mnoge evropske selekcije odbile da putuju kod njih na prvenstvo. U finalu pobjednik je odlučen nakon produžetaka, kada je  Skjavio u 95. minutu rastužio Čehoslovake i donio domaćinu titulu.

Ponovo je Urugvaj odbio da se takmiči, a sa njim i Argentinaa, jer su vjerovali da će Mundijal 1938. godine biti u Južnoj Americi, a ne ponovo u Evropi, tačnije Francuskoj. Španije nije bilo zbog Građanskog rata, a Austrije jer je Njemačka pripojila sebi. Ni to nije pomoglo Nijemcima pošto ih je izbacila Švajcarska, a Brazilci su tek na tom prvenstvu stigli do prve pobjede i to nad Poljskom u produžecima sa 6:5. Titulu su odbranili Italijani pobjedom nad Mađarskom od 4:2. Uslijedilo je par godina pauze zbog Drugog svjetskog rata, a onda je Brazil 1950. godine ugostio najbolje svjetske reprezentacije. Sve je bilo spremno za prvi trofej „selesaa“, ali dogodio se „Marakanazinjo“ pred preko 200.000 ljudi na stadionu. Brazilu je trebala pobjeda u zadnjem meču protiv Urugvaja i Friaka je doveo do ludila svoje navijače golom u 47. minutu, ipak Šiafino i Giđa su bili uzroka za par srčanih udara, litre prolivenih suza i trenera Brazila koji je pobjegao sa stadiona obučen u časnu sestru.  Ako je to bio veliki šok za Brazilce, možete zamisliti kakav je bio za Mađare četiri godine kasnije u Švajcarskoj, posebno ako se zna da se više nikada nisu vratili u finale Mundijala. „Laka konjica“ je lagano prošla do finala prvenstva, a u grupi je čak savladala Zapadnu Njemačku sa 8:3. Ipak ti isti Nijemci su se revanširali u velikom finalu sa 3:2 i označili kraj generaciji Kočiša, Puškaša, Cibora.

Foto: fifa.com

Švedska je bila domaćin 1958. godine, a meč između Brazila i Velsa u četvrtfinalu ostaće upamćen po prvom golu Pelea na ovom takmičenju. Isti igrač postigao je još tri gola u polufinalu i dva u finalu protiv Švedske, gdje su momci u žutim dresovima slavili sa 5:2. Ista selekcija je bila najbolja i 1962. godine u Čileu, kada su sa 3:1 u finalu pobjedili Čehoslovačku, a domaćin je u meču za treće mjesto savladao Jugoslaviju sa 1:0. Na prva dva šampionata domaćin je bio najbolji, a nakon toga organizator prvenstva nije uspjevao da stigne do trofeja, sve do 1966. godine u Engleskoj. Finale će ostati upamćeno po het-triku Hersta i jednim njegovim veoma sumnjivim golom oko kog se i dalje vodi rasprava da li je lopta prešla gol liniju. Fudbaleri Zapadne Njemačke smatraju da su tu pokradeni, ali krajnji rezultat je 4:2 za Englesku. Gerd Miler je briljirao na šampionatu u Meksiku, a titula je otišla u Brazilu. Oni su u finalu pobjedili Italiju sa 4:1 i tom prilikom im je u trajno vlasništvo predat pehar „Žila Rimea“ zbog treće osvojene titule prvaka svijeta.

Jubilarno deseto Svjetsko prvenstvo održano je u Zapadnoj Njemačkoj i ostaće upamćeno i po Čileancu Karlosu Kazeli. One je prvi fudbaler kom je sudija morao pokazati crveni karton na Mundijalima. Tu je Istočna Njemačka u grupi savladala zapadne komšije, ali je domaćin ipak stigao do finala i tu sa 2:1 pobjedio Holandiju.