Vladimir Jović

Ne osvrći se ni za čim, i ni zbog koga Vladimire Joviću.
Svi mi jednog dana bićemo istorija, a oni posebni biće u istoriji, Vladimir Jović, čuveni golman Borca i reprezentacije SFRJ, sigurno, banjalučke i Republike Srpske pre svega, kao prvi reprezentativac SFRJ sa ovih prostora.
Zašto je Jović, još za života, postao “Veliki Vladimir”; zato što je bio čudesni golman i Borca i reprezentacije, odličan učenik ovdašnje znane “Realke”, isti takav student na zagrebačkom Poljoprivrednom fakultetu, kasnije omiljeni profesor u svojoj Gimnaziji, kojeg su učenici obožavali. Bio je predvodnik one Borčeve generacije s odrednicom “rukometni anđeli”, iz koje je, u jednom trenutku, na važnom meču protiv Mađarske, u plavom dresu na terenu igralo šest Borčevih rukometaša! Od njega je počela, u svetu već znana, era velikih Borčevih golmana: Arslanagić, Arnautović, Velić, Čatak, Šarić, Blažević… sve do današnjeg Ljubišića. 

Pre četiri godine, zajedno sa takođe legendarnim Jerolimom Karadžom, bio je gost Banjaluke, u prepunoj biblioteci Gimnazije, aplauzom su ga dočekali maturanti, znajući da je i on bio član te velike školske porodice. Vladimira obuzele emocije, drhtavim glasom je rekao:
-Sve se u životu može izmeniti i promeniti, izuzev činjenice gde je tvoj koren i koji je grad tvog rođenja. 
Iskrila je suza i u oku Karadže, zatim pionira velikog rukometa u Banjaluci Dušana Stankovića, čak i “kamenog” Mire Bjelića koji je životno odrastao i igrački stasavao baš uz njih, Jovića, Karadžu i Stankovića.
Godinu kasnije još jednom su on i Karadža bili u Banjaluci, kad im je Grad dodelio “List kestenov”, a dvoranom “Borik” prolomio se, uz ovacije, aplauz koji odjekuje, baš kao i Jovićeve reči na odlasku:
-Banjaluko, ljubavi moja!
Uz bravurozne odbrane na golu i Borca i reprezentacije, profesora kod kojeg se učilo i naučilo, gradskog lepotana obrazovanog, pristojnog i kulturnog, zbog kojeg su banjalučke krasotice, ali i beogradske gospođice i zagrebačke damice dolazile na Borčeve utakmice i ne skidale poglede sa banjalučkih “dasa sa Vrbasa”; eto zašto je Jović bio “Veliki Vladimir”.
Do juče na zemlji, a sada na nebu i u istoriji.