“Krv na crvenom”, roman Tome Marića, novinara i pisca, inače stalnog saradnika Sportskog žurnala, koji je nedavno na sednici Narodne Skupštine Republike Srpske u više navrata bio citiran, pogotovo u besedi nekadašnjeg predsednika Republike Srpske Dragana Čavića o stradanju srpskog naroda u lijevče polju u Drugom svetskom ratu, doživeo je i svoju dramaturšku obradu, reditelja i scenariste Ratka Orozovića, o tragičnoj ljubavnoj priči prelepe Milice i stasitog Vukašinog sina Miladina, kao “Romeojulijevska ljubavna drama iz Lijevča polja”.

Uveliko se radi i na dramatizaciji fudbalske priče u kojoj, “glavne uloge” imaju SK Krajišnik i RSK Borac, 40-tih godina minulog veka, koja surovo govori kako se i kroz sport uništavalo sve što je imalo, na bilo koji način, i srpsku prepoznatljivost. Krajišnik je, inače, bio najčuveniji sportski kolektiv Vrbaske banovine, kojeg su 1919. godine osnovali srpski industrijalci i trgovci, na čelu sa braćom Divjak, a njegove boje su branili najbolji fudbaleri Banovine, i Srbi, i Hrvati, i Jevreji, i muslimani, Srba je bilo najmanje.

Krajišnik je bio znan i u Kraljevini Jugoslaviji, igrao je čuvene mečeve sa BSK-om, Građanskim, Slavijom, inostranim klubovima iz Austrije i Mađarske. Krajišnik je, uspostavljanjem monstruozne tvorevine NDH zbrisan sa lica zemlje; njegovi članovi, pogotovo osnivači i finansijeri stradali su na razne načine, a samo oni najsrećniji domogli su se Srbije i spasili živu glavu. Po završetku rata Krajišnik je istu sudbinu doživeo i kod komunista – nije mu dozvoljeno obnavljanje i nestao je za sva vremena. Njegovi najbolji igrači: Bojer, Novaković, braća Podgornik, Jović… postali su članovi Borca i godinama bili najzaslužniji za Borčevu afirmaciju.

Tomo Marić kaže:

-Sreća je u celoj ovoj tragičnoj fudbalskoj priči što je Borac časno i ponosno nosio barjak svog rada na čemu bi mu bili zahvalni, da su živi, i osnivači Krajišnika. Oprostili bi mu i istinu da im je uzurpirao stadion “Bana Bogoljuba Kujundžića”, preimenovanog u Gradski stadion, a on je podignut po uzoru na tada najlepši evropski stadion – bečki “Prater” sredinom 30-tih godina prošlog veka. Danas je sve to istorija koja se kod komunista skrivala ili neistinito prikazivala.

Roman “Krv na crvenom” u vremenu pandemije koronavirusa bio je jedan od najtraženijih i najčitanijih u Republici Srpskoj, već je doživeo četiri izdanja, a dobio je i nekoliko nagrada i priznanja.