Tomo Marić i Dragan Džajić

Na današnji dan, 30. maja 1946. godine, u Ubu, kao treće dijete Krstivoja i Vidojke, rođen je Dragan Džajić, koji će kroz život i fudbalsku karijeru izrasti u "Džaju nacionalea".

Oduševljavao je ljubitelje fudbala od Uba do Rio de Žaneira, bio znan i čuven svojim fudbalskim majstorijama u Moskvi, Parizu, Londonu, Rio de Žaneiru, Firenci, Rimu… kao velemajstor čarobne igre, tako da su ga velikani iz njegove generacije: Pele, Euzebio, Albert, Kolunja, Amansio, Lav Jašin… uvrstili među 20 najboljih fudbalera planete, a on tu ekstra klasu dokazivao u Miljanovoj Zvezdi i reprezentaciji Jugoslavije.

Svojevremeno, na jednom turniru u Španiji isto tako slavni Ferenc Puškaš, gledajući njegovu majstoriju, ushićeno je uzviknuo: 

- Džajić je jedan i jedini!

To isto za "Džaju nacionalea" rekao je velikan Balkana Stjepan Bobek, slavu stekao u reprezentaciji i Partizanu.

Kao ilustraciju fudbalske magije i čarolije i dan danas eminutuje se “mini-film” Blagoja Topličića i Džajićevi driblinzi i dueli sa Špancem Hoze Antoniom Kamačom, na prepunoj beogradskoj Marakani. Rekorder je u broju nastupa za SFRJ.

Ništa manje uspješan bio je i kao funkcioner: Crvenu zvezdu je doveo na vrh Evrope i svijeta kao direktor kluba. Igrao je desetak utakmica za selekcije Evrope i svijeta. Uz brojna priznanja i odlikovanja Republika Srpska ga je nagradila zlatnom poveljom “Miljan Miljanić” na manifestaciji “Dan fudbala” u hotelu “Bosna” u Banjaluci. 

Bio je baš poseban, neponovljiv, a to su oni koji su svaki trenutak svoje životne opredijeljenosti pretvarali u trenutak za vječnost, takvi se nikad i ne zaboravljaju.

Fudbal je za Dragana Džajića bio umjetnost i pjesma čiji je refren beskrajna sreća, ili možda jedno “cijelo nebesko carstvo”.
Otud i jeste jedan i jedini.