Godina koja nas napušta i nikada se više neće pojaviti bila je uspešna za svesrpski fudbal, ponajviše zbog uspeha Piksijevih Orlova u kvalifikacijama za Svetsko prvenstvo u Kataru 2022. kojem se radovala i cela Republika Srpska. Gol Aleksandra Mitrovića na “La Lušu” u Lisabonu obradovao je celu naciju, od Čikaga, preko Beograda, do Banjaluke. Imaćemo heroje na Mondijalu koji će se prvi put igrati u neobičnom terminu, u novembru i decembru iduće godine.

Treba dodati i uspeh fudbalera Borca koji su napravili (ne)moguće u Premijer ligi BiH osvojivši drugu titulu u klupskoj istoriji, dok su Crvena zvezda i Partizan, posle grupne faze evrokupova izborili proleće u Evropi i, po svemu sudeći, direktno mesto u Ligi šampiona za srpski fudbal, odnosno još jednu vizu za evrokupove iz Superlige.

Leto Gospodnje 2022. neće obeležiti samo 22. izdanje Svetskog fudbalskog šampionata jer će Republika Srpska, na čast i ponos, imati svoj slavljenički jubilej – tri decenije od osnivanja Fudbalskog saveza, nastalog 5. septembra 1992. Skupštinom održanom u Banskom dvoru u Banjaluci. Kao da je juče bilo…

Godine ponosa u kojima je sačuvana autonomnost i izvornost, tek će se o njima govoriti i istorija će ih analizirati. Ono što je već sada pobeda jeste činjenica da svi potpisnici osnivačkog akta FSRS 11. novembra 1992. godine, rizikujući mnogo toga, ulaze u red istorijskih ličnosti Republike Srpske, a njihovo delo, evo, živi već 30 godina, s nadom da će taj život da traje beskonačno.

U decenijama koje su iza nas Fudbalski savez Republike Srpske gradio je svoj imidž, ugled i renome, probio i međunarodne okvire, dok je manifestacija koju Savez zajedno sa Sportskim žurnalom organizuje već deset godina – Dan fudbala Republike Srpske svojevrsni zaštitni znak fudbala najmlađe srpske zemlje. Omladinske reprezentacije su igrale na raznim turnirima u: Švajcarskoj, Italiji, Grčkoj, Češkoj Republici, Austriji, Srbiji… Neostvaren san je “Gotia kup” u Švedskoj, nezvanično omladinsko Svetsko prvenstvo, zbog “mangupa iz naših redova” i utakmica “A” reprezentacije protiv Srbije, Crne Gore, Grčke ili bilo koje druge članice UEFA i FIFA. To isto pravo nije, svojevremeno, bilo uskraćeno Herceg-Bosni koja danas i ne postoji, a o apsurdu “Kosova” da i ne govorimo.

Cilj do kojeg vodi težak put, ali ne i neostvariv!

Fudbalski temelji građeni prethodnih 30 godina u Republici Srpskoj trebalo bi, u narednom periodu, da iznesu projekat koji je u skladu sa Dejtonskim sporazumom, da putem Specijalnih i paralelnih veza Srbije i Srpske bude organizovan Svesrpski sabor po ugledu na košarku, rukomet, atletiku, odbojku… Inicijativa je do sada, čini nam se, bila neodlučna i nedovoljna da se pokrene ideja koja nikome ne bi trebalo da šteti. Ali, za realizaciju iste potrebna je i određena vrsta hrabrosti kao što su je 1992. godine imali osnivači FSRS, koji je pokrenuo celu lavinu daljeg rađanja strukovnih sportskih saveza Republike Srpske i sportskog života preko Drine.

Za početak neka šampioni i pobednici kupova Srbije i Srpske nastupaju na Saboru u povodu Dana srpskog jedinstva, slobode i nacionalne zastave, 15. septembra. Valjda bi to bilo i logično i izvodljivo?!

Do vremena koja u budućnosti svi, s velikim nestrpljenjem, čekamo… 

 Sportski žurnal/Slavko BASARA