Većina klubova Mozzart Bet Super i Prve lige na poleđini dresova nema ispisano prezime igrača, što posmatrače često dovodi u dilemu o kome se radi. Da nema reportera koji ne baš često pominje poimence igrače, došli bi u dilemu o kome se radi. Još u težoj poziciji su navijači sa plaćenim ulaznicama koji moraju da se međusobno konsultuju o kome se radi. Da budemo precizniji, tačno polovina ekipa nema na leđima oštampana prezimena igrača. Radi se o Voždovcu, IMT-u, Novom Pazaru, Radničkom 1923, Javor Matisu, Mladosti iz Lučana, Napretku i Radniku. Kruševljani su u prvom kolu imali označene igrače, ali su na rezervnim dresovima na “Rajku Mitiću” izostala imena. Ma koliko ovo što iznosimo bilo bizarno, 11 liga po koeficijentu u Evropi mora da se ugleda na lige “petice”, jer je to deo fudbalskog kolorita.

Očigledno praksa iz davne prošlosti nastavlja se i u 21. veku, bez ikakvog objašnjenja. U ligama “petice” je obavezno utisnuto ime igrača, bez obzira koliko je dragocen svaki centimetar dresa zarad reklame. Setimo se da su fudbaleri u Premijer ligi svojevremeno umesto imena nosili poruku za iskorenjivanja rasizma u društvu. Slično je bilo u NBA ligi, gde su košarkaši iskazivali stav o socijalnoj pravdi. Igrači Intera su na jednoj utakmici nosili naziv svog instragram profila…

U nižim rangovima situacija je još poražvajuća i gotovo da niko ne indetifikuje nosioca dresa, izuzev povelikog broja na poleđini. Ako navijači igrače domaće ekipe, koliko-toliko, poznaju, o gostima mogu samo da nagađaju, ili da se informišu preko gostujućih navijača. Posmatrači na tribinima se snalaze i dovijaju kako znaju i umeju, najčešće ih razlikuju po visini, načinu trčanja, mestu gde igraju, nekom detalju na glavi (kosi) i sl.

Ne postoji opravdanje za propust klubova. Priča o čuvanju garniture i uštedi troškova ne odgovara istini u situaciji kada klubovi od naslovnog sponzora lige i TV prava prikupe znatnu sumu evra. Da li se radi o uvreženoj praksi ili nemarnosti administracije, tek samo propisana obaveza i kazne od strane rukovodstva lige mogu primorati klubove da olakšaju gledaocima praćenje utakmica, od kojih klubovi žive.