U trećem nastavku feljtona govorićemo o reorganizaciji ligaških takmičenja u Srbiji. Detaljnije ćemo razraditi mogući model organizovanja "fudbalske piramide" kroz konstruktivne predloge upućene organima FSS, regionalnim savezima, klubovima i fudbalskim radnicima. Kroz komentare koje smo dobijali od čitalaca povodom izlaska prva dva dela feljtona, nameće se kao jedno od rešenja privatizacija (donošenje Zakona), kao i strktna primena podzakonskih akata. 

U prethodna dva nastavka govorili smo o prošlom i sadašnjem trenutku srpskog fudbala kada je u pitanju funkcionisanje ligaških takmičenja. Da ne ispadne da samo kritikujemo i iznosimo na videlo anomalije i nedostatke postojećeg sistema, u trećem nastavku feljtona ponudićemo konstruktivne predloge koji bi za kratko vreme mogli da daju pozitivne rezultate. Kad to kažemo mislili smo na narednu takmičarsku sezonu, ili bi se zbog kratkog roka nametnulo kao prelazno rešenje do konačne transformacije postojećih liga. 

Konkretno kao kompromisno rešenje autori feljtona nude, po uzoru na praksu u okolnim zemljama regiona, model za formiranje novog profesionalnog ranga - Druge lige, sastavljene po teritorijalnom principu, na severnu i južnu grupu, koje bi u početku brojale po 12 klubova. "Severna" grupa bi se popunjavali sa klubovima koji se nalaze pod ingerencijom FSB i FSV, dok bi "Jug" bio popunjen klubovima sa srpskoligaškog "Zapada" i "Istoka", odnosno ekipama koje su izgubile prvoligaški status. Lige bi se formirale od bivših prvoligaša (ispalih iz lige), poraženih ekipa srpskoligaškog  baraža. Ostala upražnjena mesta bi se popunjavala po pozivu, u zavisnosti od organizacionih i finansijskih mogućnosti zainteresovani klubova.

Naš predlog bi podrazumevao da se Superliga smanji sa 20 na 16 klubova, odnosno prvoligaši bi takođe imali 16 klubova. Ne bi išli na drastično smanjivanje, jer prema postojećem predlogu čak 14 klubova gubi postojeći status. Idući naniže ka amaterskim rangovima, po uzoru na "domino efekat ", za sobom bi povuklo velika tumbanja u srpskim ligama, zonama i okružnim ligama. Da pojasnimo srpske lige bi napustilo više od jedne trećine klubova, sličan scenario bi se primenio i na zone. Ovim predlogom nudimo manje bolne promene i mogućnost izvesnom broju klubova da ostanu u postojećem rangu.

Novoformirana Druga liga brojala bi u početku po 12 klubova, tako da bi se dalje popunjavala sukcesivno, daljim smanjivanjem Superlige i Prve lige Srbije. U prvoj sezoni zbog manjeg broja klubova, zamislili smo da se prvenstvo igra trokružno (33 kola). Formiranjem Druge lige svi bi dobili, pored toga što bi kao profesionalni klubovi mogli računati na deo finansijskog kolača od strane FSS, takmičenje bi se učinilo efikasnijim i racionalnijim, došlo bi do koncentracije kvaliteta i ušteda po pitanju kraćih putovanja. Na kraju nije svejedno da li je klub profesionalni drugoligaš ili amaterski srpskoligaš. Ako ništa drugo, treći rang bi doneo pravo osveženje i vratio navijače na stadione. 

Ako bi zamislili da se prvenstva sada završe, došli bi u paradoksalnu situaciju da Srpsku ligu "Istok" napusti osam klubova (40 posto), jer bi se moralo naći mesto za četiri bivša prvoligaša (nalaze se ispod crte), koji gravitiraju ovom regionu. Kako trenutno liga broji 20 klubova (dva više od uporedne "Zapadne" grupe). Ako vas podsetimo da se liga istovremeno popunjava prvacima postojeće zone, ispalo bi u tom slučaju između 8-12 klubova. Na drugoj strani, Srpska liga "Zapad" bi bila u daleko povoljnijoj situaciji u odnosu na "Istok", jer bi prema postojećem plasmanu na "Zapad" bi se preselio tek jedan dojučerašnji prvoligaš. Kako bi se smanjivale Superliga i Prva liga, sledili bi srpskoligaši i zonaši, koji bi se ograničili na po 14 klubova. Neko će reći da su ovo puka nagađanja i pretpostavke, ali za četiri meseca može biti surova stvarnost!

U komentarima povodom objavljivanja feljtona, provejavala je zabrinutost za stanje u srpskom fudbalu. Komentari su uglavnom bili kritički i oštri na račun ljudi koji vode naš fudbal. Mnogi kao lek za rešavanje nagomilanih problema vide u privatizaciji klubova, i dolasku novih i nekompromitovanih ljudi, vremenskom ograničenje mandata i sl. Apostrofira se pozitivan primer mađarskog, pa i hrvatskog modela, koji su nas prevazišli u organizacionom i finansijskom smislu, što za sobom povlači novi  kvalitet u svakom pogledu.