Nemanja Đurić

Napustio nas je Nemanja Neca Đurić, jedan od najistaknutijih košarkaša i reprezentativaca bivše Jugoslavije. Rođen je 18. juna 1936. godine u Beogradu, a sportsku karijeru započeo je trenirajući fudbal, rukomet i odbojku, pre nego što je sa 19 godina zakoračio na košarkaški teren, zahvaljujući konkursu KK Crvena zvezda i podršci prijatelja Slobodana Pive Ivkovića.

Prve korake napravio je u Zvezdi, a potom prešao u Radnički sa Crvenog krsta, gde je postao prva klupska legenda. Već sa 22 godine postao je član jugoslovenske reprezentacije koja je osvojila zlato na Mediteranskim igrama u Bejrutu 1959. godine. Bio je nezamenljiv član tima na Olimpijskim igrama u Rimu 1960, gde je Jugoslavija zauzela šesto mesto.

Đurić je za reprezentaciju igrao od 1958. do 1967. godine, upisavši 138 nastupa i postigavši 1.400 poena. Učestvovao je na sedam Balkanijada, dva svetska prvenstva, četiri evropska prvenstva, dva puta na Olimpijskim igrama i jednim Mediteranskim igrama, osvojivši ukupno 13 medalja – šest zlatnih, šest srebrnih i jednu bronzanu.

Na klupskom nivou, igrao je deset sezona za Radnički, potom za italijanski Rejer iz Venecije, Crvenu zvezdu, Oriolik iz Slavonskog Broda i sarajevski Železničar, gde je završio igračku karijeru 1973. godine. Ukupno je odigrao 181 prvoligašku utakmicu i postigao 3.958 poena, sa prosekom od 22 poena po meču. Dve sezone bio je drugi strelac lige, odmah iza Radivoja Koraća.

Trenersku karijeru započeo je još tokom aktivnog igranja, vodeći Crvenu zvezdu, Oriolik, Železničar i Radnički. Kao pomoćnik Aleksandra Nikolića, osvojio je Kup Jugoslavije sa Zvezdom 1975. godine. Iako je imao potencijal za veliku trenersku karijeru, rano se povukao iz tog sveta.

Iza sebe je ostavio suprugu Jelenu, sina Luku i kćerku Kristinu.

Datum i vreme sahrane biće objavljeni naknadno.