Fudbal u Federaciji Bosne i Hercegovine je ostao bez duše pod tajfunskim političkim naletom iz Sarajeva u kojem je sve ispolitizovano i šovinistički obojeno!

Kako drugačije objasniti otvoreno miješanje u rad FS BiH dvojice ministara Kantona Sarajevo Adnana Štete (saobraćaj i veze) i Kenana Magode (kultura i sport), najavu povratka “guvernera” Kemala Kozarića sa ambasadorske pozicije u Beču da preuzme rukovođenje FS Kantona Sarajevo ili otvorenu medijsku podršku portala iz federalnog Sarajeva transparentu ukrajinskih navijača na “Bilinom polju” na kojem je pisalo: “Rusija je teroristička država, UN je beskoristan. Srebrenica 1995. godine, Ukrajina sada”?

Valjda će reagovati UEFA… 

U FS Kantona Sarajevo se politički udara na Fuada Čolpu, jedinog Bošnjaka koji je glasao, i to fudbalski, za prijateljsku utakmicu sa Rusijom u novembru 2022. godine u Sankt Peterburgu. Taj meč je “prolongiran” do daljnjeg, ali u ovakvom ambijentu kakav vlada u BiH odigraće se – nikada! 

Sva prljavština je, u posljednje vrijeme, krenula od Ismira Mirvića, predsjednika FK Sarajevo čiji su trener Simon Rožman i sportski direktor Senijad Ibričić povukli igrače sa terena na revanš meču četvrtfinala Kupa BiH protiv banjalučkog Borca na Koševu. “Viteški i sportski”, nema šta. Apsolutno “fudbalski”!
“Zagrijavanje” za ovogodišnje izbore u Fudbalskom savezu BiH je počelo… Na ružan i primitivan način u nekadašnjem “olimpijskom” gradu!

Poslije “fudbalske” odluke donesene pod snažnim političkim pritiskom i prijetnjama Fuadu Čolpi desilo se i otkazivanje utakmice protiv Izraela. Doduše, posredovala je i UEFA, ali o čemu se tu radi kada je nemoguće igrati fudbal na teritoriji Federacije BiH? Šta bi se dogodilo da su BiH i Izrael pobijedili Ukrajinu, odnosno Island? Da li bi se i tada utakmica otkazala?

Sve su to, zločin protiv fudbala, uradili pojedinci s orkestrirano-zavedenim sarajevskim medijima koji su spremni da negiraju i Savez i reprezentaciju, pa i samu “državu” BiH, samo zbog toga što se ne pitaju i što ne odlučuju, odnosno svojataju ono što je, ustvari, zajedničko, a njima pripada samo jedna trećina… 

Oba predsjednika Saveza, ako ne računamo srušeno tročlano Predsjedništvo, prije Vice Zeljkovića iz Banjaluke bili su iz Sarajeva: Jusuf Pušina i Elvedin Begić. Vladali su 20 godina i bilo je to vrijeme apsolutne izolacije fudbala Republike Srpske, dijelom i nekadašnje Herceg-Bosne, ali i “etiketiranja” Saveza iz Banjaluke kao glavnog remetilačkog faktora.

A taj Savez, FSRS i njegove reprezentacije, mogu i smiju, da igraju protiv svih reprezentacija čije su zemlje članice Ujedinjenih nacija na svakom mjestu!

Nemaju nijednog fudbalskog nepoželjnog rivala (“neprijatelja”), za razliku od visokorizično-komplikovane BiH čija je reprezentacija pod pritiscima i stranih ambasada, velikog broja nedobronamjernika u vlastitim redovima, ali i federalnih (uglavnom sarajevskih) političara.
Kad fudbal izgubi dušu onda ga bezdušnici negiraju i omalovažavaju, u strahu!

U Bosni i Hercegovini, ovakvoj kakva je, to se dogodilo odmah na početku stvaranja njene nakaradnosti, i životne i fudbalske… 
Zato su posljedice velike, a fudbal u Federaciji BiH (čitaj Sarajevu) se koristi i zloupotrebljava protiv svog osnovnog načela – počeo je da razdvaja i diskriminiše!

Odgovornost aktuelnog predsjednika FS BiH Vice Zeljkovića, koji sa svojim iskrenim saradnicima razmišlja isključivo fudbalski, u svim gore navedenim stvarima ne postoji. Njagov grijeh je samo taj što je iz Republike Srpske i što je, u ludom vremenu, preuzeo brigu o devastiranom “krovnom” Savezu kojem su njegovi prethodnici uzeli dušu! I želi da mu vrati dostojanstvo u nemogućim uslovima za rad...