Entitetska reprezentacija FBiH u dresovima državnog tima FOTO: FS BiH

Godišnjica, 29. po redu od potpisivanja Dejtonskog sporazuma u američkoj saveznoj državi Ohajo pada na sutrašnji dan, jedan od najradosnijih u srpskom narodu – krsna slava Aranđelovdan.

Jedna od važnijih tačaka tog mirovnog ugovora bila je – sport u nadležnosti entiteta, što je, u ekskluzivnom intervjuu za “Glas Srpski”, tada glavnom i odgovornom uredniku Tomi Mariću, 1998. godine potvrdio opet tadašnji visoki predstavnik, Španac Karlos Vestendorp.

Bosanci i Hercegovci, podijeljeni u dva entiteta i tri naroda, pokušali su da eksperimentišu. Nisu mogli zajedno u Jugoslaviji, a kobajagi su našli formulu da se “ujedine” u “Dejtonskoj zemlji”. Bratstvo je puklo 1990. na “Maksimiru” i nikada se više nije vratilo na ove prostore, a jedinstvo nikada nije ni postojalo, jer je AVNOJ sve to, iznutra, omeđio u torove protiv Pravoslavlja (čitaj Srba).

U osvit dana kad je rat stao fudbal je ponovo preuzeo ulogu razjedinjenja i onako rezjedinjene Bosne i Hercegovine i njihovih etnosa.

Selektor fudbalskog tima “Dejtonske tvorevine” Sergej Barbarez, “Bosanac” iz Mostara, i njemački Hercegovac tokom upravo završene UEFA Lige nacija je “stvorio” reprezentaciju Federacije BiH. I kako sada da se razgovara o “jedinstvenoj, nedjeljivoj i cjelovitoj Bosni i Hercegovini”? Federalci koriste državne resurse i igraju u državnim dresovima, a Republikanaca nema nigdje!

Možda je to Barbarez uradio s namjerom, ako je tako onda mu treba odati priznanje jer nas sve vraća tamo gdje svi želimo, ponovo, da budemo – na izvorni “Dejton” (Bogu hvala konačno neko hrabar). A ako je to samo neznanje, onda svi zajedno, ne samo u Bosni i Hercegovini, nego i u regionu, smo na meti velike opasnosti – rušenja međunarodnog dokumenta po nalogu svjetskih moćnika, prislnog prekrajanja života i eksplozije osionosti…

Tu osobinu – osionu, Barbarez je pokazao u Njemačkoj, na konferenciji za novinare kada je na logično pitanje o ostavci napao “autora” pitanja – novinara!

Prije njega novinare je prozivao i omalovažavao i direktor Emir Spahić, kabadahija u odori duhovnika (predsjednik Islamske zajednice u Dubrovniku).

Ti novinari, koje su napadali i napadaju su “skrojili” javno mnjenje da ih bez ikakvih stručnih kvalifikacija postave da dvije najodgovornije reprezentativne funkcije. Reakcije Barbareza i Spahića… to se zove “hvala”!

Nezahvalni ljudi “obogaćeni” narcioidnošću, duhovno šuplji, a egoistički nastrojeni nisu samo opasnost za reprezentaciju već i za zemlju u koju se “zaklinju”. “Patriote” za desetku!

Spahiću prgava narav i ne dozvoljava da pomisli na izvinjenje, a Barbarez se, poslije Holandije, malo oraspoložio, pa eto, polu se izvinio, pravdajući sebe da je “bio ljut i emotivan”.

To je to što se tiče novinara…

Ko se izvinio javno za “Ubij Srbina” u Zenici na utakmici protiv Mađarske?

Niko!

Republika Srpska je sama sebe prevarila 2002. godine kada je mimo “Dejtona” pružila fudbalsku ruku dušmanima. I odrekla se svoje sportske autonomnosti.

Sada ima dobru priliku da se vrati na “Dejtonska podešavanja” zahvaljujući Sergeju Barbarezu i Emiru Spahiću.

Ništa nije slučajno! Pogotovo ne u fudbalu…

Gospodo, dobrodošli na Dejtonske susrete apsurda za Aranđelovdan.