---

Fudbalski kolektivi tonu sve niže i niže i nikako da stanu. Оvu tužnu fudbalsku priču, počećemo, onako kаkо, nažalost danas, nije, šampionski. Zajednička Premijer liga Bosne i Hercegovine, i njen sam početak, prvo kolo odigrano je, 4. avgusta 2002. godine, donijelo je novu fudbalsku priču i novi format takmičenja u zemlji, prva sezona sjetićete se, bila je borba u dvoje, sarajevskog  „Željezničara“ i trebinjskog Leotara. Za svog istorijskog pobjednika imao je tim podno Leotara, кao prvog šampiona u sezoni 2002/2003. Danas su naža lost, neka druga vremena, ne tako sjajna za tim iz  Hercegovine, а ona čuvena dobro poznata pjesma „Leotar je iz kamena nik'o, ne može ga pobijediti niko“, ispostaviće se, danas, da je pobijeđen, u godini kada bi trebalo da „slavi“ 90 godina svog postojanja, proživljava najteže trenutke u svojoj bogatoj istoriji. Оstaće samo priča generacijama kojim dolaze da se na „Policama“, tražila karta više i da su se upravo tu igrali kvalifikacioni mečevi za Ligu šampiona. Dovoljno je samo pomenuti ekipu sa Sinišom Mulinom, Ninoslavom Milenkovićem, Dušanom Kerkezom, Branislavom Krunićem ili golmanom reprezentacije Srbije Vladimirom Stojkovićem. Djeca u gradu na Trebišnjici odrastala su pjevajući „Batistuta Gabrijele,za tebe je Purke-Pele“aludirajući na Nenada Stojanovića-Purketa, koji je u Leotaru i kad je dobro i loše, od onih šampionskih do prošlogodišnjeg igranja u prvologaškom karavanu. Sve je funkcionisalo u ovom uzornom hercegovačkom kolektivu i bio je pravi reprezent svoga grada, regije ali i cijele Republike Srpske. Kao i obično, kada se u sport i to onaj vrhunski, uključe i neke druge stvari koje bi trebale sve to zaobići u širokom luku, prije svega mislim na miješanje politike i pokušaja da se na određene načine mnogi promovišu i u prvi plan izbace sebe, obično vodi do klupskog devalviranja na neke niže nivoe. Sljedeći tim koji je doživio potpuni krah, a takmiči se trenutno u Drugoj ligi grupa „Zapad“, jeste osvajač Kupa BiH, iz sezone 2003/2004, i šampion Premijer lige za sezonu 2007/08 Modriča Maxima. Popularni „Uljari“ tih godina gospodarili su terenima. To je zasluga čovjeka po kome stadion nosi ime, doktora Milana Jelića kao velikog  sportskog radnika i zaljubljenika u najvažniju sporednu stvar na svijetu. Još jedan od klubova koji nas je prestavljao na evropskoj mapi fudbala.Stadion dobija reflektore 2011. godine što ga čini još funkcionalnijim. Brigu o fudbalskoj Modriči, preuzeo je sin pokojnog Milana, Petar, koji je i dalje aktivan fudbaler. Pored profesionalnog fudbala koji igra, vodi računa o onome što je davno započeo njegov otac, i ovom sportskom kolektivu predviđaju se bolji dani. Каda su osvajanja srpskih klubova u pitanju, na red dolazi i sjajna generacija Slavije iz Istočnog Sarajeva, osvajača kupa BiH za sezonu 2008/2009, u mitskoj sezoni za tim iz Lukavice, ali na svu sreću ovaj klub je u solidnoj situaciji, uzmemo li u obzir ostatak srpskih klubova, naravno uz bijeljinski Radnik koji je pravo osvježenje ovogodisnjeg šampionata. Banjalučki Borac, као šampion i osvajač Kupa BiH, nalazi se u skoro bezizlaznoj situaciji, tim iz Platonove  ulice, je pri izdisaju i ne nazire se kraj problemima, klubu sa najvećom fudbalskom tradicijom sa ove strane Drine, od onih materijalinih,  egzistencijalnih do trenutnih, ako pogledamo tabelu biće nam mnogo jasnije.  Od Borca su ruke digli skoro svi osim onih koji ga istinski vole. Аli ne tako davno, Borac je ispao u Prvu ligu Republike Srpske u sezoni 2004/05, ali se ekspresno vratio da bi ponovo ispao 2006/07. od kada najviši rang u zemlji ne napušta.   Pravi zaljubljenici u fudbal i oni koji za fudbal zive, a posebno oni kojim je „crveno-plava“ boja u krvi, nadaju se opstanku i onako malog broja srpskih klubova u narednoj sezoni, skraćene Premijer lige. Domaćinsko vođenje kluba doveli su banjalučki klub tamo gdje mu mjesto sigurno nije, a gdje se nalazi sad, u opasnoj zoni i sa velikim dugovima pa se desi da na “Gradskom stadionu” nema struje. Кod svih sportskih kolektiva, jedno je sigurno, katastrofalna finansijaska situacija, često su igrači ostavljeni na cjedilu, a kilometarski je red onih koju čekaju zarađeno, često i ostaje na čekanju. Takođe, dva kluba koji zaslužuju pažnju, a bili su dio Premijerligaške priče, sada su drugoligaši, Rudar Ugljevik i Glasinac sa Sokoca, klubovi koji su preživjeli premijerno izdanje elitnog takmičenja. Ostaje nada da će sportski radnici i stručnjaci, prepoznati rad u omladinskim kategrijama, jer bez jakog omladinskog pogona nema ni dobre seniorske ekipe, vjerovati je da će neki novi Mijat Gaćinović, Gojko Cimirot ili Srdjan Babić na našim terenima krčiti put slave ka profesionalnoj i uspješnoj karijeri. Za kraj, ostaje nada u bolje sutra svih  klubova, posebno onih sa velikim renomeom i velikom tradicijom, kao i timova koji iza sebe imaju velike grupe simpatizera.(Za Radio Dervetna – Miloš Vasiljević)